گاهی برا پیش میاد که اطرافیانم ازم می پرسن:”چطور میتونیم بهتر بخوابیم؟ من شبها راحت خوابم نمی بره.”
این سوال رو از من میپرسن, چون یه جورایی به خوب خوابیدن معروفم. و دلیلش هم اینه که یه قوانینی برای خودم وضع کردم و تحت هر شرایطی اونا رو رعایت می کنم.
قانون اول. پای تلویزیون خوابیدن ممنوع! آدم های زیادی رو می شناسم که شب انقدرررررر تلویزیون نگاه میکنن تا خوابشون ببره و چه بسا که اونا بخوابن و تلویزیون روشن بمونه و یکدفعه با صدای بلند تلویزیون ، مثلا شلیک یک تیر در یک فیلم پلیسی, بیدار بشن و خاموشش کنن و بخوابن تا صبح! بنظر من این یکی از بدترین عادتهاست, چرا که خیلی وقتها آدم جذب فیلم میشه و تا ساعت ۳ شب نمی خوابه و فرداش مجبور میشه تا لنگ ظهر بخوابه. (در صورتیکه فردا صبح نخواد بره دانشگاه, سرکار و …)
راه حل اینه که با نور چراغ خواب کتاب بخوانیم تا خوابمون بگیره.
قانون دوم. زمان خواب مهم است! یعنی من اگه از بی خوابی برم تو کما هم, بد موقع نمی خوابم. بد موقع از نظر من یعنی مثلا قبل از شام, یکی دو ساعت قبل از ناهار, دم اذان ظهر, دم اذان مغرب. این زمان ها فاجعه هستن و کلا روز آدم رو به فنا می برن. اون دفعه یک نفر رو دیدم که جمعه صبح ساعت ۸ رفت دنبال کاری, ساعت ۱۱برگشت خونه. به من گفت که میخوام برم ادامه خوابم رو انجام بدم. این فاجعه ی خاموش قرنه…
قانون سوم.غذا رو به موقع بخورید! خانواده هایی را میشناسم که جمعه ها ساعت دوازده از خواب بلند میشن, ساعت یک صبحانه میخورن, ساعت پنج ناهار, ساعت یازده شب شام, ساعت دو میخوابن و صبح روز شنبه به کسل ترین حالت ممکن تبدیل میشن و وقتی میخوان برن سرکار باید با قاشق از کف خیابان جمعشون کرد! خواهر من! برادر من! نکن این کارو!! زمان غذاخوردنت رو در یک روز تعطیل منفجر نکن.
⇜ای خدا بازم خودت هوای ما رو داشته باش…