برای همه ی ما پیش میاد که یه اتفاقاتی تو زندگیمون می افته که اونها رو لطف و رحمت مستقیم خدا می دونیم. یعنی وقتی اون اتفاق می افته, با تکرار و یادآوریش, جز این به هیچ چیز نمی تونیم فکر کنیم.
و البته ما هر کدوم آینده ای رو برای خودمون تصور می کنیم. الان اتفاقاتی داره می افته که در منتها الیه تصورات, هیال پردازی ها و فانتزی هام هم نمیگنجید!
یعنی هیچ وقت باورم نمی شد که چنین آینده ای داشته باشم. حالا خیلی خوشحالم از لطف خدا. از شیرینی و حلاوت این چیزهای کوچک. خدایا شکرت!
⇜ای خدا بازم خودت هوای ما رو داشته باش…