اربعین نزدیکه
امروز ۵ شهریور ۱۴۰۲ و ۱۰ صفر ۱۴۴۵ هست
من برنامه ای برای رفتن ندارم. میخوام پیش دخترا بمونم تا همسرم بره
ایشالا بعد اربعین یه کاروان پیدا کردم که دو روزه میره و میاد، با اون کاروان میرم ایشالا
فاطمه (همکارم) میخواد فردا بره. برنامه اش هنوز دقیق مشخص نیست
اما هیجان رفتن و نرفتن و قرار گرفتن در جریان این موج خروشان، و بعد رسیدن به حبیب بعد از تحمل گرما، سختی و رنج خیلی شیرینه
«مثل خواب می مونه اون لحظه به کربلا رسیدن»
دیروز داشتم می رفتم کیان آباد و تو زیرگذر آخر کیان آباد، یهو ماشین لغزید. نه از این لغزیدن های کوچیک و معمولی! از اون لغزیدن ها که زندگی آدم در یک لحظه مثل فیلم جلو چشمش رد میشه!
به سختی ماشین رو کنترل کردم و ایستادم. حس میکردم ضربان قلبم روی ۲۰۰ است. خون در سر و صورتم جمع شده بود. هوا یهو کم شد و نفسم سخت می رفت و می اومد. صورتم، بعد تنم داااغ شد. هی داشتم تصور میکردم اگر ماشین رو کنترل نمیکردم چی میشد؟ اگر ماشین میخورد تو پایه پل چی میشد؟ اگر سرعت داشتم چی میشد؟ اگر کمربند نبسته بودم، اگر ماشینی پارک بود، اگر ماشین جلویی یا پشت سری نزدیک بود…
با دست، ابرهای سیاه بالای سرم رو کنار زدم و با ذکر خدا رو شکر از ماشین پیاده شدم و لاستیک ها رو چک کردم و وقتی دیدم چیزی نیست، دوباره گفتم خدا رو شکر و سوار شدم و آهسته تر و با دقت تر رانندگی کردم که اگر ماشین نقص فنی داره متوجه بشم، اما انگار چیزی نبود و این لغزندگی از آب (یا احتمالا روغنی) بود که روی آسفالت ریخته شده بود
من دوست دارم همیشه اینجا بنویسم که روزهامو چطور میگذرونم. بعدا که میام میخونم، برای خیلی جذاب و شیرینه. این روزها نزدیک شروع مدارسه. امسال نرگس میره کلاس چهارم وفاطمه سادات میره کلاس دوم. هنوز روپوش مدرسه شون رو سفارش ندادم. احتمالا کیف و کفش باید بخریم و مقداری لوازم تحریر
از حس خودم اگه بخوام بگم، از شروع مدارس میترسم، فشار کار و زندگیم زیاد میشه. بیدار کردن صبحگاهی بچه ها، رسوندنشون به مدرسه، دقت کنم تغذیه شون کامل باشه، قمقمه رو جا نذارن، لباسهاشون لک دار نباشه، تمیز و اتوکشیده باشه. چک کنم که معلم دستور خرید وسیله ای نداشته باشه، مثلا مسواک، مقوا و … ناهارشون رو به موقع اماده کنم. بچه ها رو برسونم مدرسه. دیر سرکار نرسم. عصر تکالیفشون رو کار کنم. حواسم باشه که تو مدرسه داره چه اتفاقی می افته. با معلم هاشون طرح دوستی بریزم که فکر نکنن م نسبت به دخترانم بی تفاوتم!
نگران فکرهای توی ذهن نرگس هستم. نگران اینکه دارد به سن بلوغ می رسد. نگران اینکه نکند مدرسه به او فشار بیاورد. نگران احساسات پاک و زلال فاطمه ساداتم
در کل باید بگویم که یک نگرانی بزرگ هستم که کمی آرزو به آن چسبیده است!