هر چی بیشتر میگذره و بیشتر با آدمهای مختلف آشنا میشم، بیشتر به این نتیجه میرسم که:
هر کس فقط و فقط در حد و سطح ذهنیت هاش زندگی میکنه. هیچ کس از هیچ نظری فراتر از ذهنیت ها و طرز فکرش نمی ره. اگه یکی موفق تر از شماست، پولدارتر از شماست، شادتر از شماست، تحصیلکرده تر از شماست، قدرتمندتر از شماست، و… به ذهنیت و طرز فکرش ربط داره.
این مستقل از هوش و رنگ و نژاد و دین و محل زندگی و کشور و شهر و غیره است. اون قدر همه جور آدم از همه جای دنیا دیدم که دیگه به این شکی ندارم. پس؟ اگه من از یه چیزی در زندگیم ناراضی ام، در یه زمینه ای شکست خوردم، به چیزایی که می خوام نرسیدم، ربطی به هیچ چیز و هیچ کس جز خودم نداره. ذهنیت های من در اون زمینه نیاز به تعمیر دارند. نیاز به رشد و به روز رسانی دارند. نارضایتی افراد، یا حتی رضایت اما لوزر بودنشون، ربطی به اینکه در چه کشوری به دنیا اومدند و پدر و مادرشون کی بودند و امکانات زندگی شون چی بوده و سیاست و دولت چطوری بوده و وضع اقتصادی چطور بوده و… نداره. اینها بهانه های ماست. نه دلایل. همه مون می دونیم آدمهایی در شرایط هزاران بار بدتر از ما، خودشون رو به جاهایی هزاران بار بهتر از ما رسوندند. می بینیم هر روز نمونه هاش رو. و گاهی افرادی که در شرایط بسیار بهتر از ما بزرگ شدند، به هیچ جا نرسیدند. تنها تفاوت تعیین کننده و اساسی، ذهنیت و طرز فکر آدمهاست. در هر زمینه ای ناموفقی، ذهنیتت در اون زمینه نیاز به رشد داره. در هر زمینه ای می خوای بهتر شی، اول از همه روی ذهنیتت در اون زمینه کار کن. در موردش کتاب بخون، در موردش مطالعه کن، در موردش کلاس برو، در موردش فیلم آموزشی ببین، و آدمهایی که در اون زمینه موفق بودند رو تماشا کن. تماشاشون کن تا ببینی چقدر در اون زمینه با تو فرق دارند و برای همینه که در اون زمینه از تو موفق ترند یا جلوترند.
هر چی جلوتر میرم در زندگی و بیشتر با آدمها آشنا میشم، می بینم ما هر چی داریم و نداریم از طرز فکر و ذهنیتمون داریم و نداریم.
پانوشت:
برید نوشته های گذشته خودتون رو بخونید و ببینید در دوران نارضایتی و شکست خوردگی چطوری فکر میکردید. به این نتیجه میرسید که اون شکست و نارضایتی تنها نتیجه معقول چنان طرز فکری بوده.
پانوشت ۲: این نوشته رو از گوگل پلاس کپی کردم. چون خیلی به دلم نشست. برای لینک اصلی اینجا رو کلیک کنید…