فردا ۷آبان ۸۸؛ دومین سالگرد مرحوم قیصر امین پور:
حرف های ما هنوز ناتمام
تا نگاه می کنی وقت رفتن است
باز هم همان حکایت همیشگی
پیش از آنکه با خبر شوی
یلحظه ی عزیمت تو نا گریز می شود
آه ای دریغ و حسرت همیشگی
ناگهان…
چه قدر زود دیر می شود
و حالا یه شعر دیگه:
خسته ام از آرزوها،آرزوهای شعاری
شوق پرواز مجازی،بال های استعاری
لحظه های کاغذی را روز و شب تکرار کردن
خاطرات بایگانی،زندگی های اداری
آفتاب زرد و غمگین،پله های رو به پایین
سقف های سرد و سنگین،آسمانهای اجاری
با نگاهی سر شکسته،چشمهای پینه بسته
خسته از درهای بسته،خسته از چشم انتظاری
صندلی های خمیده،میزهای صف کشیده
خنده های لب پریده،گریه های اختیاری
عصر جدولهای خالی،پارکهای این حوالی
پرسه های بی خیالی،نیمکتهای خماری
سرنوشت روزها روی هم سنجاق کردم:
شنبه های بی پناهی،جمعه های بی قراری
عاقبت پرونده ام را با غبار آرزوها
خاک خواهد بست روزی،باد خواهد برد باری
روی میز خالی من،صفحه ی باز حوادث
در ستون تسلیت ها نامی از ما یادگاری
ای خدا بازم خودت هوای ما رو داشته باش….