مردها موجودات عجیبی هستند. خیلی عجیب… از جنس سنگاند، اما مهربان. کوهاند، اما لطیف. حضورشان امنیتبخشترین حس دنیا رو تزریق میکند.
همسر خانه نبود. حس عدم امنیت تا مغز استخوانم نفوذ کرده بود. فکر میکردم، حالا اگه خونه بود، مگه چکار میکرد؟! خب انقدر خسته بود که دیگه نمیکشید و تا حالا بیهوش شده بود. مگه چکار میکنه برات؟!
بعد خودم جواب میدادم: حضورش عین امنیته. فقط باشه، خواب باشه…
چقدر خوبه که به راااااااااحتی, تکیه میکنم به مهربانترین کوه دنیا. به سیدمَهدیِ جان…
پانوشت: اگر بهش نگم وبلاگمو بخون، شاید چند ماه دیگه بیاد بخونه. اما بهش میگم، که بیاد ببینه، وقتی که خونه نیست، انگار هیچی نیست…
سلام
الحمدلله…
ان شاءالله همسفر هم باشید تا بهشت
سلام کوثر جان
ممنان :گل