ماه: ژوئن 2013

تابستونای اهواز فوق العاده داغه. اگه تجربه نکرده باشید اصلاً نمی دونید که دارم چی میگم. ولی من تابستون رو با همه گرمایی که داره، دوست دارم. اون هم به خاطر میوه های شیرین، آبدار و خوشمزه ای که داره. مثلاً بهار با همه قشنگیش هیچ میوه خوشمزه ای نداره (داره؟).

ای خدا بازم خودت هوای ما رو داشته باش…

خیلی سال پیش، حدود سال  ۱۳۷۵٫ همسایه‌ای داشتیم که مستاجر بودن. توی یه اتاق کوچیک زندگی می‌کردن. زندگی‌شون بسیار فقیرانه بود. دو تا دختر کوچیک داشت که بسیار لاغر بودن (خودش می گفت چون کولر نداریم و دخترا اذیتن،  تپل نمیشن). خیلی از ضروریات زندگی رو نداشتن. الان که فکرش رو می‌کنم باورم نمیشه که تو هوای داغ تابستونای اهواز، اونا چجوری بدون کولر زندگی می‌کردن. خانمه می گفت شبها پارچه خیس می‌کنیم، می‌ذاریم رو کمرم و شکممون تا خنک بشیم و بتونیم بخوابیم. با مشکلات زیادی دست و پنجه نرم می‌کردن. الان می فهمم که  تقصیر خانمه بود که اینا وضعشون اینجوری بود. مرد خونه، نظامی بود. یعنی شغل داشت. هر ماه حقوق می‌گرفت. اما اینا پیشرفتی نداشتن. نکته قابل توجه این بود که مثلاً خانمه برای ناهارشون  یه قابلمه بزرگ پلو می‌پخت. بعد اضافه می آمد. همه اون غذایی رو که اضافه اومده بود رو میریخت دور!! (باورتون میشه؟)

چند سال بعد، مامانم یه بار خانمه رو تو خیابان دید. برا مامانم تعریف کرد که از همسایگی ما که رفتن، اوضاعشون خیلی بدتر شده. شوهرش رو به جرم خرید و فروش اسلحه های دولتی یا یه همچین چیزی گرفته بودنش (گفتم که نظامی بود). خلع درجه شده بود. به دادگاه نظامی رفته بود و حالا در زندان بود.

مامانم خیلی واسش ناراحت شد. می گفت اینا چرا وضعشون بهتر نمیشه. چرا همش بد میارن. خولاصه  دو سال پیش دوباره مامانم  توی یه مهمونی دیدش. گفت که شوهرم بی‌گناه بود. واسه اشتباهی که کرده بودن، بهش درجه تشویقی و ترفیع رتبه دادن. حالا هم تهران زندگی می‌کنیم و خونه سازمانی در فلان جا (یکی از مناطق خوب تهران) بهمون دادن.

ان مع العسر یسری…

ای خدا بازم خودت هوای ما رو داشته باش…

سرانجام، یک فیلم خوب…

 

همیشه ناراحت بودم که چرا رسانه ملی ما اینجوریه؟ چرا فیلم هایی که میسازیم انقدر با فرهنگ ما بیگانه اند؟ چرا چادری های فیلم ها یا کلفت اند یا بدبخت؟؟ چرا زینب و معصومه‌ها انقدر تو سری‌خور و عاجزند؟؟ چرا چادری‌ها کتک‌خور فیلم‌ها هستند؟ چرا ژیناها و بیتاها موفقند؟ چرا؟ چرا؟ چرا؟

و به هیچ جوابی نرسیدم.

تا اینکه چند روز قبل بر حسب اتفاق از اینترنت فیلمی را دانلود کردیم که در آن وقت اذان که شد همه وضو گرفتند و نماز خواندند. “بهار” دختری چادری و موفق بود. نفر اول المپیاد، کارشناسی ارشد کامپیوتر از دانشگاه شریف، هکر  و در شغل خودش موفق. با خانواده ای خوب.  اسم دوست خوبش “زینب” بود. خانواده ای که به فکر تربیت پسر نوجوانشان هستند. خانواده ای موفق. خانه ای که خانه است و کاخ نیست. مادری که مادر است و پدری که پدر. با مشکلات متداول جامعه. اتفاق فیلم متناسب با اقتضای روز است. رایگان است. اولین سریال اینترنتی است. باورم نمی‌شد. فیلم مثبت بود. آموزشی بود. حرفی برای گفتن داشت. به زندگی امیدوار شدم.

از اینجا دانلود کنید. شاید که رستگار شوید!

ای خدا بازم خودت هوای ما رو داشته باش…

لحظه عقد بود. عاقد، پدر عروس، برادرهای عروس، پدر داماد، دایی عروس و چندتای دیگر از مردها به زنانه امدند. داماد را کنار عروس نشاندند. تور را بر سرشان گرفتند و قند سابیدند.  قرآن را از عروس گرفتم و سوره نور باز کردم و گفتم، بخوان  و توجه نکن به بقیه تا آروم بشی. عاقد میگفت: عروس خانوم وکیلم؟ جواب آمد: عروس رفته گل بچینه. تا دفعه سوم. عروس آهسته بله را گفت و صدای صلوات و دست و کلللل بلند شد. یکی از خانمها گفت: بر محمد و آل محمد صلوات. همه: اللهم صل علی محمد و ال محمد. چندتا از خانمها گفتند و بقیه صلوات فرستاند. زن عموی عروس گفت: رحم الله من یقرا فاتحه مع صلوات! :-D

خودش دست گذاشت روی دهان خودش. باورش نمی‌شد چنین اشتباهی کرده باشد!

یکی از میان جمعیت گفت: کی اینو گفت؟ حتماً خیلی مراسم ختم میره…

اشک در چشمان مادر داماد حلقه زد، خوش یمن نمی دانست این اتفاق را.

ای خدا بازم خودت هوای ما رو داشته باش…