سلام عزیزتر از جان! سلام عزیز دل خواهر! سلام ای به قربان
قد و بالات! سلام ای گوگوری مگوری! سلام ای که همینطوری و همش دورت بگردم! ای که
الهی من بذارمت رو سرم و حلوا حلوات کنم. ای خوش تیپ، ای جیگر طلا امروز آب
آلبالوت رو خوردی؟ می خواستی بری سرکار ضدآآفتاب زدی؟
بسه هر چقدر که قربان صدقه ات رفتم. امروز کجا بودی که خانمp، ازم پرسید:« شما هم با حاج آقاتون
آمدین؟» منم تو دلم یه فحش چارواداری بهت دادم گفتم:« نه. من با برادرم آمدم»
راستی، تو چه شکلی هستی؟ سبزه ای یا سفید؟ بلندی یا کوتاه؟ البته
میدونم که این چیزا مهم نیست. آیا انقدر صبور هستی که بتونی منو تحمل کنی؟ وقتی که
بی منطق میشم؟ میتونی شکیبا باشی وقتی که از کوره در میرم؟
بگو ببینم، تا حالا کربلا رفتی؟ چند بار؟ چطور بود؟
امروز روز اوله. هنوز به نجف نرسیدیم. اینجا هوا خیلی گرمه.
و جای شما هم بسی خالی!
۱۴:۳۰
۱۱/۱۱/۸۸
پا نوشت:
اولین روزی که عازم عتبات عالیات بودم، نرسیده به نجف، در
اتوبوس و آخر دفتر خاطراتم اینو نوشتم.
بعداً نوشت: انقدر یکی از بچه ها سرم غر زد که موقتاً این قالب رو گذاشتم!
ای خدا بازم خودت هوای ما رو داشته باش…