چند سال پیش (در دوران خوش خیالی تجرد) یه روایتی خونده بودم درباره اجر شیر دادن. الان دقیق یادم نمیاد. مثلا نوشته بود برای هر یه بار مکیدن یه حج یا یه بار شهادت یا ازاد کردن بنده. (دقت کن: برای هر یک بار مکیدن!). یه همچین چیزی بود اجرش. الان خاطرم نیست. بعد وقتی من اون روایت رو خوندم، چون خوش خیال و اندکی خام بودم، با خود گفتم: چهههه خبرههههه! چه ثواب کیلویی میدن واسه شیر دادن! مگه چکار میکنن؟؟! در آخر هم نتیجه گرفتم که احتمالا روایت موثق نیست :دی
الان به اون روایت فکر میکنم که اگه برای هر بار مکیدن اجر شهید بدن، من راضی میشم. چون دارم روزی صدبار عملا میمیرم و زنده میشم. چون کلی دارم رو خودم کار فرهنگی میکنم که فکر شیر خشک رو از سرم بیرون کنم. چون شیر دادن دردسرش از اون چیزی که فکر میکردم، خیلی بیشتره. (دقت کن: خیلی!). واسه همین شیر مادر انقدر مهمه که مادرها شیرشون رو حلال می کنند (یا نمی کنند) به بچه هایشان. کلا شیر چیز خوبی است. چشمها را باید شست. خدا را میتوان دید که رزق کودکان کوچک را نزد مادرانشان قرار داده.
ای خدا بازم خودت هوای ما رو داشته باش…
سلام
به قول خواهرم: اصلا شیر خوردن غریزی نیست، بچه گشنه اش است، مادر شیر دارد، اما مادر و کودک هر دوباید بیاموزند که چگونه شیر بدهند و شیر بخورند…
البته بزرگتر بشود، بهتر می شود. دیگر وسط شیر خوردن نمی خوابد…
چرا میمیری و زنده میشی آیا ؟
سخته خیلی سخته. همت بلندی میخواد که به چشم هیچ کس نمیاد
سلام.
خدا رو شکر که خوت میتونی شیر بدی. انشالله بتونی دو سال کامل رو شیر بدی به این فسقلی خانوم. و البته هرچیزی در مورد اجرش گفته اند واقعا حقه.