بعد از نمی دونم چند روز آمدم که بگم ، می خواستم آپ نکنم تا لب تاپ بخرم. اما دیدم انگار من و لب تاپ یه جا باهم نمی تونیم باشیم. به حقیقت این جمله که، هر موقع از همه جا ناامید شدید، خدا کارتون رو راه میاندازه پی بردم. تا روزی که امید داری که اتفاقی بیافته و مشکلت حل بشه، همین طوری هی سنگهای بزرگتر جلو پات سبز میشه. اما اون روز که امیدت، ناامید میشه و میگی: ای خدا بازم خودت هوای ما رو داشته باش…. میبینی که عین معجزه کارها راه میافته و راه هموار میشه. رمزش اون توکله، اون اعتقاد قلبی ماست که فکر میکنیم که الان خودمون داریم زندگی میکنیم. روزی که نتونستیم مشکلاتمون رو حل کنیم، میگیم: خدایا تا الان هر کاری میتونستم کردم، چرا کارم درست نمیشه؟ مگه سهم من از دنیا، فقط غم و غصه است. خدایا…. خودت مشکلاتم رو حل کن. آخه خدا باید چی بگه. بگه بچه پررو من تو رو بوجود آوردم. من تو رو حفظت کردم و الا اون روز خودت و ماشینت له میشدید. من حفظت کردم و الا لحظۀ تولدت میمردی. من از روح خودم در تو دمیدم و حالا تنهات نمیذارم.
خدایا…. نمی دونم که نقش من بین این ۷ میلیارد بشر چیه. اما میدونم هنوز از ما ناامید نشدی. چون هنوز هم داری نمونه هایی از ما رو خلق میکنی. خدایا….شاید من اونی نبودم که تو عالم زرع بهت قول دادم. من قول دادم که به انسانیت برسم. اما تو میدانی که انسان بودن و ماندن چه دشوار است. چه رنجی می کشد آن کس که انسان است ؛ و از احساس سرشار است.
خدایا… یه چیزی برام یالنحل مونده. چرا پارسال اسمم بین بچه های عمره دانشجویی درآمد.(خودم میدونم که درآمدن اسم مساوی با رفتن به عمره دانشجویی نیست) اما تو که میدونستی، امسال دیگه نمیذارن، اسم بنویسیم، چرا قاچاقی بین اسمها ردم نکردی که برم؟؟ تو که میدونی ته دلم چه خبر بود. و الان که دوباره داره اسم مینویسن، چه خبر است. خدایا… خیلی دوستت دارم…. و خیلی دوست دارم که بیت الله الحرامت رو ببینم.
پ ن: میدونم که خسته شدید از این همه جنفنگیات… اما خب، جای دیگه ای برای نوشتنشون ندارم. شما ببخشید
ای خدا بازم خودت هوای ما رو داشته باش….