تا حالا دقت کردید به صدا و سیمای ما؟ با همۀ عیب و ایرادهایی که داره یه نکته هست که خیلی حالمو بهم میزنه. اینکه تموم سال فیلمهای صد من یه غاز پخش میکنن و میلیون ها نفر هم ببینده دارن. (من جزء بیننده هاشون نیستم.) بعد از این که فیلم تموم میشه، نقدش میکنن. خودشون یه فیلم میسازنن. خودشون براش تبلغ میکنن، تموم که شد نقدش میکنن و نویسنده و کارگردان و تهیه کنننده رو به چالش میکشن و هفته بعدش از همه دست اندرکارانش تقدیر و تشکر میکنن! فقط اینو میخواستم بگم که چرا روز عید نوروز، هر شبکه ای رو که میخوایم نگاه کینم دوباره بازهم، همون بازیگرها رو میبینیم. در حالیکه افه و ادعاشون لایۀ اوزون رو سوراخ کرده، از این میگن که تازه ازدواج کردن و پیشنهادهای زیادی برای فیلم و سریال های جدید دارن و دارحال فکر کردن هستین و ممکنه قبول کنن!!!!!!!!!!!!
حالا یه سوال: اراجیف منو خوندید، چه ربطی به عنوان داشت؟اگه اهل کتاب باشید، میدونید که بی وتن اسم یه رمان با دموکراسیه فرهنگیه. بلــــه، داشتم میگفتم. آها… دوموکراسی فرهنگی چیه؟ نویسنده اش میگه که چون اکثر خواننده ها این طوری می پسندن پس داستان باید به سلیقۀ اونا پیش بره. اصلا فکر نکنید که به همین دلیل با خواندن صفحه اول تا ته داستان رو میخوند. نه، اصلا. وقتی خط آخر و میونید تازه به فکر می افتید که ، رضا امیر خانی(نویسنده) چرا اینطوری تمومش کرد؟
اولین کتاب امیرخانی اسمش ارمیا هستش. درباره یه بچه مایه دار، دانشجوه که میره جبهه.روزی که قطع نامه امضا میشه، بهترین رفیقش شهید میشه. او هم ( که یادم نمیاد چقدر) اونجا میمونه. درحالیکه هیچ خبری از جنگ نیست. باباش به زور میاد پسر نانازی اش رو که حالا خیلی عوض شده برمیگردونه تهران. یک کم بعد ارمیا که حسابی افسرده شده، با رحلت امام خمینی ، خیلی ضد حال میخوره، توی مراسم خاک سپاری امام زیر دست و پا میمونه و میمیره.
اول کتاب بیوتن رو که خوندم. دیدم به به. ارمیا نمرده و این کتاب ادامۀ زندگی عشقولانۀ ارمیا جونه. که الان مهندس شده و به عشق گیرل فرندش آرمیتا در نیویورک به سر میبره. (ارمیا حالشو ببر) این براتون بگم آقا مهندس قصۀ ما با ریشی به عبارت ۲متر، قصاب میشه و گوشت حلال توزیع میکنه. برای مسکن هم سر آرمیتا خراب میشه. پس میمونه ازدواج. روز عید فطر هم عقد میکنه. و به جرم قتل ناکرده سرش بالا دار میره؟ ( نمیدونم، چون نویسنده ما روتو خماریش گذاشت.) در تمام طول داستان یکی به اسم سهراب که رفیق فابریک ارمیاست و الان شهید شده، حتی توی غربت هم ارمیاجون رو رها نمیکنه(خدا بده شانس). در آخر ولی با پیدا شدن سر و کله حاج مهدی بعید میدونم ارمیا رو اعدام کنن. یه دختره به اسم سوزی خودش رو با طناب ارمیا دار زده بود. حالا اینکه چطوری طنابی که توی ماشین ارمیا بود افتاده بود دست سوزی، خدا میدونه.
ارمیا و آرمیتا فقط توی یه ت تفاوت دارن اما اینکه در واقع چقدر تفاوت دارن، ناگفتنیه.
سوزی توی نامه ای که برای ارمیا نوشته بود، وطن رو وتن نوشت. چون فکر میکرد ارمیا میتونه خودش رو به دسته ط بگیره بر گرده اما سوزش دوست داشت که وتن اش رو در hug کنه و خودش رو بکشه بالا.
ارمیا میگه وتین که یکی از کلمات قرآنه یعنی زدن رگ گردن. حالا شما شباهتش رو به بی وتن پیدا کنید.
به نظر من انقدر اونایی که توی آمریکا با ارمیا بودن، خودشون رو و طنش رو فراموش کرده بودن و ارمیا انقدر تنها و در به در بود که دیگه بی وطن نبودن بلکه بی وتن بودن.
۴۸۰ صفحه اش رو توی دو روز خوندم + ۲۰۶ صفحه کتاب حکایت زمستان.
هر دوتاش توپ بودن. عالیه عالی. خوش به حال من. راستی اینو بگم که اگه بخواین میتونین هردوش رو اینترنتی بخرید. از این آدرس: www.emad.ir اگه تهران زندگی میکنید با پیک موتوری و اگه شهرستان هستید با پست پیشتاز سه روزه میرسه دستتون.
در ضمن، من بابت این تبلیغ هیچی نگرفتم. برای خودتون میگم. به جای اینکه انقدر توی اینترنت بچرخید. دو تا کتاب خوب بخونید.
ای خدا بازم خودت هوای ما رو داشته باش…..
.jpg)
عصر یک جمعه‌ی دلگیر، دلم گفت بگویم بنویسم که چرا عشق به سامان نرسیده است؟ چرا آب به گلدان نرسیده است؟ چرا لحظۀ باران نرسیده است؟ و هر کس که در این خشکی دوران به لبش جان نرسیده است، به ایمان نرسیده است و غم عشق به پایان نرسیده است. بگو حافظ دلخسته زشیراز بیاید بنویسد که هنوزم که هنوز است، چرا یوسف گمگشته به کنعان نرسیده است؟ چرا کلبه‌ی احزان به گلستان نرسیده است؟ 
های غریب تو که آغشته به حزنی است زجنس غم و ماتم، زده آتش به دل عالم و آدم مگر این روز و شب رنگ شفق یافته در سوگ کدامین غم عظمی به تنت رخت عزا کرده ای؟ ای عشق مجسم! که به جای نم شبنم بچکد خون جگر دم به دم از عمق نگاهت. نکند باز شده ماه محرم که چنین می زند آتش به دل فاطمه آهت به فدای نخ آن شال سیاهت به فدای رخت ای ماه! بیا صاحب این بیرق و این پرچم و این مجلس و این روضه و این بزم توئی ،آجرک الله!عزیز دو جهان یوسف در چاه ،دلم سوخته از آه نفس های غریبت دل من بال کبوتر شده خاکستر پرپرشده، همراه نسیم سحری روی پر فطرس معراج نفس گشته هوایی و سپس رفته به اقلیم رهایی، به همان صحن و سرایی که شما زائر آنی و خلاصه شود آیا که مرا نیز به همراه خودت زیر رکابت ببری تا بشوم کرب و بلایی، به خدا در هوس دیدن شش گوشه دلم تاب ندارد ،نگهم خواب ندارد، قلمم گوشه دفتر غزل ناب ندارد، شب من روزن مهتاب ندارد، همه گویند به انگشت اشاره مگر این عاشق بیچارهء دلدادهء دلسوخته ارباب ندارد…تو کجایی؟ تو کجایی شده ام باز هوایی،شده ام باز هوایی… 
گریه کن ،گریه و خون گریه کن آری که هر آن مرثیه را خلق شنیده است شما دیده ای آنرا و اگر طاقتتان هست، کنون من نفسی روضه ز مقتل بنویسم، و خودت نیز مدد کن که قلم در کف من همچو عصا در ید موسی بشود، چون تپش موجِ مصیبات بلند است، به گستردگی ساحل نیل است، و این بحر طویل است و ببخشید که این مخمل خون بر تن تبدار حروف است که این روضه‌ی مکشوف لهوف است، عطش بر لب عطشان لغات است و صدای تپش سطر به سطرش، همگی موج مزن آب فرات است، و ارباب همه سینه‌زنان، کشتی آرام نجات است، ولی حیف که ارباب «قتبل العبرات» است، ولی حیف که ارباب «اسیر الکربات» است، ولی حیف هنوزم که هنوز است حسین ابن علی تشنه‌ی یار است و زنی محو تماشاست زبالای بلندی، الف قامت او دال و همه هستی او در کف گودال و سپس آه که «الشّمرُ …» خدایا چه بگویم «که شکستند سبو را و بریدند …» دلت تاب ندارد به خدا با خبرم می‌گذرم از تپش روضه که خود غرق عزایی، تو خودت کرب و بلایی، قسمت می‌دهم آقا به همین روضه که در مجلس ما نیز بیایی، تو کجایی … تو کجایی…
و در عوض همۀ دار و ندارمون رو سر به نیست کردن. امروز pat (عروسکم رو میگم) زیر کتابخانه پیدا کردم!!! اون دماغ بزرگش PRESSشده بود. جلد کتاب مهار تهای زندگی کنار تی وی بود. (خدایا پیش کی شکایت کنم؟)