چند سال پیش (در دوران خوش خیالی تجرد) یه روایتی خونده بودم درباره اجر شیر دادن. الان دقیق یادم نمیاد. مثلا نوشته بود برای هر یه بار مکیدن یه حج یا یه بار شهادت یا ازاد کردن بنده. (دقت کن: برای هر یک بار مکیدن!). یه همچین چیزی بود اجرش. الان خاطرم نیست. بعد وقتی من اون روایت رو خوندم، چون خوش خیال و اندکی خام بودم، با خود گفتم: چهههه خبرههههه! چه ثواب کیلویی میدن واسه شیر دادن! مگه چکار میکنن؟؟! در آخر هم نتیجه گرفتم که احتمالا روایت موثق نیست :دی
الان به اون روایت فکر میکنم که اگه برای هر بار مکیدن اجر شهید بدن، من راضی میشم. چون دارم روزی صدبار عملا میمیرم و زنده میشم. چون کلی دارم رو خودم کار فرهنگی میکنم که فکر شیر خشک رو از سرم بیرون کنم. چون شیر دادن دردسرش از اون چیزی که فکر میکردم، خیلی بیشتره. (دقت کن: خیلی!). واسه همین شیر مادر انقدر مهمه که مادرها شیرشون رو حلال می کنند (یا نمی کنند) به بچه هایشان. کلا شیر چیز خوبی است. چشمها را باید شست. خدا را میتوان دید که رزق کودکان کوچک را نزد مادرانشان قرار داده.
ای خدا بازم خودت هوای ما رو داشته باش…