وقتی میگن طرف دل گنده است، نمی دونم چرا معنیش اینه که بی رحمه یا خوبی ها یادش میره و یا اینکه خیلی کم بی محبت یا بی محبته.
ولی اینو میدونم که تموم وجود بچه ها قلب‌شونه. سر تا پاشون قلبه. زود ناراحت میشن، زود خوشحال میشن. بیشتر خوشحالن. عمیق خوشحال میشن و ساده ناراحت. از هیچکس هیچی به دل نمیگیرن. همیشه دلخوشی های خودشون رو دارن. بی خیال دنیا و روزمرگی ها هستن. هیچ چیزی نمی تونه عمیق ناراحتشون کنه. اما این خوبیها، هر چی سن بیشتر میشه، کمتر میشن. رابطه عکس دارن. انقدر کم میشن، که بعضی وقتها به خاطر یه حرف حاضریم چند سال و یا تا اخر عمرمون یکی رو نبینیم، ولی اگر فوت بشه، میریم تو مراسمش و انقدر گریه و شیون میکنیم تا همه باورشون بشه که ما چقدر خوب و مهربونیم. ولی اینا همش رنگ ریا داره، خودمون میدونیم، بقیه آدمها هم میدونن. اما این هم جز قوانین نانوشته ایه که بین همه ثابته. آخر الزمون شده…
ای خدا بازم خودت هوای ما رو داشته باش…