اندر احوالات غصه های یک سال آخری!

کاش میدانستیم،

که این آخرین بار است،

که او را می‌بینیم.

این “او” دوستانِ دانشگاهی که باشند،

این “کاش” شدت می‌گیرد.

سال آخری که باشی، این غصه تو را فرامی‌گیرد.

ای خدا بازم خودت هوای ما رو داشته باش…

11 دیدگاه برای «اندر احوالات غصه های یک سال آخری!»

  1. با سلام
    رسم دنیا همینه
    در پس هر سلام خداحافظی است.
    و این خوبی هاست که به یادگار می مونه.
    میشه این رو ادامه داد. و ارتباط با دوستان خوب – رو حفظ کرد.
    صله رحم خیلی سفارش شده . امروز هم که دنیای ارتباطات گسترش یافته .
    ولی من هنوزم به همون دیدار چهره به چهره مقیدم و البته در مواقعی مثل بعد مسافت و … مجبور به استفاده ناخواسته از ابزار نوظهور ارتباطی خواهم شد.

  2. سلام
    کاش زودتر بریم خلاص بشیم…دلتنگی کجا بود بابا


    سلام
    دانشگاه که مهم نیست. دوستام…

  3. سلام!!!!!مگه دوستی مابادانشگاه پایان می یابد!!!!


    سلام
    دهنم رو باز نکن.
    دوستی ما با ازدواج پایان میگیره. بعــــله…

  4. ئه…درست تموم شد؟خوش بحالت!

    هفت ترمه تموم کردی؟؟
    بابا زرررررررنـــــــــــــگ!!!!


    از کجا میدونی ترم هفتم؟؟؟

    نه هنوز واحد دارم. اینو همیجوری نوشتم. ولی حتماً بهم بگو که از کجا فهمیدی ترم هفتم؟؟

  5. sسال آخری یا ترم آخری باشی با بقیش میشه کنار اومد

    مهم اینه که ترم آخر باشی که میری به اون خراب شده


    بدترین نکته دانشگاه، خود دانشگاه است. بعضی از دانشگاه‌ها، مث دانشگاه ما خاکشون دامن گیره، انگار قرار نیست فارغ التحصیل بشیم.

  6. آخر دانشگاه یا آخر دنیا
    اینطور که شما میگید من یاد فیلم ۲۰۱۲ میفتم
    وقتی موج می‌خواد اون خانواده هندی رو غرق کنه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش می‌شوند.