ماه: دسامبر 2012

وقتی میگن طرف دل گنده است، نمی دونم چرا معنیش اینه که بی رحمه یا خوبی ها یادش میره و یا اینکه خیلی کم بی محبت یا بی محبته.

ولی اینو میدونم که تموم وجود بچه ها قلب‌شونه. سر تا پاشون قلبه. زود ناراحت میشن، زود خوشحال میشن. بیشتر خوشحالن. عمیق خوشحال میشن و ساده ناراحت. از هیچکس هیچی به دل نمیگیرن. همیشه دلخوشی های خودشون رو دارن. بی خیال دنیا و روزمرگی ها هستن. هیچ چیزی نمی تونه عمیق ناراحتشون کنه. اما این خوبیها، هر چی سن بیشتر میشه، کمتر میشن. رابطه عکس دارن. انقدر کم میشن، که بعضی وقتها به خاطر یه حرف حاضریم چند سال و یا تا اخر عمرمون یکی رو نبینیم، ولی اگر فوت بشه، میریم تو مراسمش و انقدر گریه و شیون میکنیم تا همه باورشون بشه که ما چقدر خوب و مهربونیم. ولی اینا همش رنگ ریا داره، خودمون میدونیم، بقیه آدمها هم میدونن. اما این هم جز قوانین نانوشته ایه که بین همه ثابته. آخر الزمون شده…

ای خدا بازم خودت هوای ما رو داشته باش…

دنیا برا هرکسی یه جور تموم میشه. اونی که میگه وایسا دنیا من میخوام پیاده شم، دیگه لازم نیست صبر کنه تا اخرین روز دنیا برسه. اون دنیاش تموم شده. شده یه مرده متحرک. یکی که میخوابه، میخوره، کار میکنه و گاهی کارهایی انجام میده که بهشون میگه: تفریح. همه زندگیش همینه. فقط فکر میکنه داره زندگی میکنه و وقتی یه خبر مثل تموم شدن دنیا رو میشنوه، دنبال راه حل میگرده. اصلاً یه خبر اینجوری واسش خوبه.  یک کم از اون بی حالی و یک نواختی خارج میشه. اونهایی که به روزمرگی افتادن و اسم کارهاشون رو میذرن تلاش ولی تکاپو هم نیستن. اونیکه زندگی براش بی معنی و بی هدف و تکراری شده…

مطمئناً خبر پایان دنیا، یه دروغه. و اگه اتفاقی بیفته زیر سر طراحان مسئله است. اما واقعاً زندگی باید بطن داشته باشه. زندگی باید قشنگ باشه و پرمحتوا و معنی دار باشه. و این بدون خواستن و بدون پیگیری و تلاش واقعی بدست نمیاد. باید تفکر و باور پشتش باشه. اسلام هم همینو میگه. اسلام  نشاط در زندگی نتیجۀ  ایمان و عشق میدونه. از تنبلی بی‌زاره.  از تفکر هوشمندانه و باور معنوی حرف میزنه. اسلام ناب محمدی، نه این چیزهایی که ما داریم میبینیم. نه ریا و تظاهر. ان شاالله واقعاً زندگی کنیم.

 

پانوشت:

آخر دنیا، آخر تاریخ نیست. انتهای قلب ماست.

ای خدا بازم خودت هوای ما رو داشته باش…

 

تعریف می‌کرد که حدود هشتاد سال قبل  پدربزرگش نجار بود. و یه شاگردی داشت که کمکش میکرد و خونه زادشون شده بود. همون روزها خانم نجار دختری به دنیا می آورد و اسمش را میگذارند خدیجه. دختر قشنگ بود. (اصن مگه دختر زشت هم داریم؟) شاگرد نجار که شانزده، هفده ساله بود و دوستانش همه ازدواج کرده بودند، از دختر اوستا که حالا یک ساله بود، خوشش می آید. دخترک را از اوستا خواستگاری میکند. اوستا تعجب میکند و میگوید: تو خیلی از دخترم بزرگتری… این که خیلی کوچیکه… تا بخواد بزرگ بشه طول میکشه…

ولی از شاگرد اصرار و از اوستا انکار تا بالاخره، اوستا راضی میشه. شاگرد هم قول میده که منتظر بمونه تا خدیجه کوچولو بزرگ بشه.

حتماً خیلی باید جالب باشه که آدم عاشق یه نی نی باشه و منتظر باشه تا نی نی بزرگ بشه تا با هم ازدواج کنن. حتماً تاتی تای کردنشون رو دیده. خنده و گریه هاش رو دیده. مریض شدنش. وقتی یاد گرفته حرف بزنه. همه رو کم کم به چشم دید. و خدیجه کوچولو کم کم و یواش یواش قد کشید.

شش سال از اون خواستگاری میگذره. دخترک هفت ساله میشه. یه روز اوستا برای خرید وسایل کار میخواد بره شهر. شاگرد هم میره. از اونجا برا عشقش پارچه میخره. پارچه ها رو میده میدوزن و به عنوان نشونه میدن به دختره. اما همون شبی که دختره رو نشون میکنن برا شاگرد و شیرینی میخورن. دخترک سخت مریض میشه و چند روز بعد از دنیا میره. شاگرد میمونه و یه دنیا غصه و فکر این همه انتظار و عشقش که جلو چشمش پرپر شد.

 

پانوشت:

خواستم پانوشت بزنم و توضیح بدهم و بگم که بعضیا میگن عشق دروغه یا بگم عشقای قدیمی پر بار تر بود

اما گفتم هر چی خودتون نتیجه گرفتید، همون نتیجه‌شه دیگه.

ای خدا بازم خودت هوای ما رو داشته باش…

همیشه لبخند زدن یه انرژی مثبتی رو به افراد منتقل می‌کنه.

با لبخند صحبت کردن و با اخم و ترشرویی صحبت کردن اصلاً باهم قابل مقایسه نیست. انرژی که افراد از هم ساتع می‌کنن بسیار متفاوته. یه مثال روشن موقع وبگردی خودمونه. دیدید بعضی وبلاگها و سایتها چقدر به آدم انرژِی میدن؟ آدم دوست داره بره همۀ آرشیوشون رو بخونه و به اندازه یک سال انرژی بگیره ازشون. و یا بعضی وبلاگهای دیگه که انگار با بدبختی متولد شدن و نویسنده شون جز شکست عشقی خوردن، هیچ کار دیگه‌ای نکرده. دقیقاً نمیدونم اما به نظرم افسردگی واگیر داره.

اسلام هم به خوشرو بودن و لبخند زدن سفارش کرده. ولی قهقهه زدن و خنده‌های مستانه رو اصلاً تایید نمی‌کنه. و اینها همه منبع روان‌شناسی داره. بسیار روحیه آدم رو شاد می‌کنه. واسه همینه که روحیه اونی که تو گلفروشی کار می‌کنه با اونیکه تو کلینیک ترک اعتیاد کار ‌میکنه بسیار متفاوته.

پانوشت:

دیدید رو در بعضی مغازه‌ها نوشته:  با لبخند وارد شوید؟  :)

یکی از علایقم به اسمایلی :) و D: هستش.

عکس نوشت:

عکس یک تایپوگراقی که مفهوم نوشته رو در خودش به صورت تصویری منتقل کرده.

این تایپوگرافی کار یه ژاپنی هستش و تا حالا هم کلی جایزه گرفته! بعله…

ای خدا بازم خودت هوای ما رو داشته باش…

زندگی میگذره، ساده بگیری، ساده میگذره، سخت بگیری سخت میگذره.

اگه میخوای راحت زندگی کنی، باید چشم و گوش رو ببندی، نسبت به نازیبایی هایی که میبینی و حرفهای ناحسابی که میشنوی. و باید دلت رو باز کنی، نسبت به تمام خوبی‌ها. رو به خدا که خیلی محضه. رو به مهربانی. رو به عشق. رو به زندگی. این رمزِ زندگی شاده.

ای خدا بازم خودت هوای ما رو داشته باش…