ما آدمها هر جای زندگی که باشیم به یه همراه و همقدم نیـــاز داریم. یکی که دستمون رو بذاریم تو دستش. یکی که تکیه گاهمون باشه. یکی که همسفرمون باشه. لازم نیست همیشه تو روزهای خوب فقط کنارمون باشه. اصن بعضی وقتها لازمه که یکی باشه تا نق زدنهامون رو بشنوه و هیشی نگه. یکی که از ته قلبش دوستمون داشته باشه و خودِ خودمون براش مهم باشیم. نه پولمون یا تحصیلاتمون یا قیافه مون.
مث مادر، مث پدر، مث یه معلم دلسوز، مث یه مخاطب خاص، مث یه همسفر، مث یه همســــر…
ای خدا بازم خودت هوای ما رو داشته باش…