ماه: سپتامبر 2011

سلام به دوست ِ  بی نظیر: کلانتر

ببین دلم ز بهر تو چه پر پر

بهت گفتم دلم چقدر روشنه

عقدکنانت نزدیکه و گلشنه

امروز که روز عقدکنان تو بود

دلم بی بهانه تنگ تو بود

تو با وفا، تو مهربون، تو زیبا

بیا بکن با دل من مدارا

بیا ببین دلم برات چه تنگه

لباس عقد تو چقدر قشنگه

اونجا تو و عقد کنان و حاج امیر

اینجامنو و دل تنگیه بی نظیر

اونجا و تو و خوشی های نا تموم

اینجا منو و دلهرۀ بی زبون

اونجا تو و شیرینی و آبنبات

اینجا من و صبوری و خاطرات

کلاً اونجا همه چی ردیفه

اینجا چرا دلم هُری میریزه؟

اینجا همش برات دعا میکنم

ز بهر خوشبختی ِ تو، خدا خدا میکنم

دلم میخواست امروز تو رو ببینم

اما دریغ، فرصت نشد نصیبم

بازم شدی سوژۀ من دوباره

دقت کردی  چقدر همه چی با حاله؟

کلانتر و آقا امیر، وکیلم؟؟

عقدتونُ تو آسمونا جشن بگیرم؟

الهی زندگیت پر از صفا شه

زیارت کرب و بلا برات شه

الهی عاشق و عزیز  و عاقل  باشی

برای حاج امیر، یک زن کامل باشی

 پخموله دوست داره که تو شاد باشی

خوشبخت و راضی و سُعاد باشی

ای خدا بازم خودت هوای ما رو داشته باش..

الووووووووو… کسی صدام رو می‌شنوه؟؟ فکر نکنید که نمیدانم چه بنویسم، نمی توانم بنویسم، حرفهایم را!

میگویند، ارزش هر کسی به حرفهایی است که برای نگفتن دارد.

روز شنبه آپ میکنم. یک پست ویژه دارم.

ای خدا بازم خودت هوای ما رو داشته باش…

دلها پر از غم است.

چشم ها پر از خواب است.

همه تنها هستند.

اینجا هیچ کس، دوستی ندارد.

این بود قصه هر روز ما…

شب شد.

دلها به فردا امیدوار شد.

چشم ها پر از خواب شد.

اما خواب به چشم کسی نیامد.

این است قصه هر شب ما…

پدرم میگفت:

زندگی سر بالایی دارد.

مادرم میگفت:

زندگی سرازیری دارد.

اما من میگویم:

زندگی هر چه که هست،

جریان دارد.

می گویم:

تا خدا هست و خدایی میکند،

امید هست، فردا روشن است

میگویم:

ای خدا بازم خودت هوای ما رو داشته باش…

برای تمام روزهای بی حوصلگی ام

برای تمام روزهای اشتیاقم

برای تمام روزهای بدونِ تو زیستن

به امید روزهای با “تو” زیستن

سفسطه نمی بافم

خوف و رجا، بریده است امانم را

این بشود یا نشود های نا تمام

این تخیلات بی سرانجام

این چشم های خسته

این دل -بی دلیل- امیدوار

این بی دلیلی که پر از دلیل است

هوایم را داری هنوز خدا؟؟