ترس مادرانه

شب است. خانم کوچیک شدیدا و با بلندترین صدای ممکن گریه میکند و بی قراری از خود بروز می دهد. دل درد دارد. حضرت پدر می آید به کمک تا من کمی بخوابم. همانجا روی زمین دراز میکشم که بخوابم. خانم کوچیک در آغوش پدر آرام گرفته. چراغ را هم خاموش کردیم. چند دقیقه از خوابیدنم نمیگذرد که چیزی را کنار گوشم احساس می کنم. با دست پرتش می کنم و به دستم میخورد و فرار می کند.
سوسک بود.

پانوشت:
مادر که باشی از ترس بیدار شدن دخترک حتی جیغ زدن را فراموش میکنی!
بعدش هرکاری کردم نتونستم بخوابم. همش احساس میکردم که یه سوسک تو آستینمه، تو گردنم، کف پام و … . نتونستم دیگه.

ای خدا بازم خودت هوای ما رو داشته باش…

7 دیدگاه برای «ترس مادرانه»

  1. سلااااااااااااااااااااااام

    ای جان
    چقدر خوشکله : هرچند هنوز معلوم نیست ولی این دخترک سر خالش رفته :D
    بله
    بوسسسسسسسسسس

  2. سلام
    واقعا همینه.
    روزی رفتم خونه یکی از دوستان… اونم دخترش الان حدود ۹ ماهش است. یک سوسک تو خانه بود. زد کشتشف اما بعدش از اتاق اومد بیرون و کلی حالش بد بود، و چندشش شده بود…
    مادر شدن خیلی آدم را بزرگ می کند. خیلی

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش می‌شوند.